شناسایی مولفه‌های توسعه پایدار هوشمند در حوزه مدیریت شهری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، رشته کارآفرینی، گرایش سازمانی، گروه مدیریت، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران.

2 استادیار، گروه مدیریت، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران.

3 استادیار، گروه مدیریت، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران

چکیده

توسعه پایدار هوشمند به عنوان یک راه حل برای مسائل توسعه شهری محسوب می‌شود که هدف آن برنامه‌ریزی جهت دست‌یابی به توسعه پایدار شهری است. از این رو هدف از این پژوهش شناسایی مولفه‌ها و شاخص‌های توسعه پایدار هوشمند در حوزه مدیریت شهری بود. این تحقیق مبتنی بر پارادایم تفسیر‌گرایی و با رویکرد استقرایی است. پژوهش حاضر از منظر ماهیت، اکتشافی و از منظر هدف، یک تحقیق توسعه‌ای بوده که به صورت آمیخته انجام شده است. روش گردآوری داده‌ها در این تحقیق از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و همچنین روش میدانی بود. مصاحبه‌شوندگان شامل خبرگان دانشگاهی در رشته‌های مدیریت و کارآفرینی، خبرگان سازمانی و مدیران عالی مرتبط در حوزه مدیریت شهری در شهرداری شهر گرگان بودند که به شیوه نمونه‌گیری هدفمند و به روش گلوله‌برفی به تعداد 30 نفر انتخاب گردیدند. یافته‌های این مطالعه نشان‌دهنده چهار بعد در قالب 12 مؤلفه و 46 شاخص بود. بعد اقتصاد هوشمند دارای چهار مؤلفه «اقتصاد کارآفرین»، «اقتصاد رقابتی»، «اقتصاد تولیدکننده» و «اقتصاد کارآمد»، بعد جامعه هوشمند دارای دو مؤلفه «جامعه مدبر» و «جامعه باهوش»، بعد محیط‌زیست هوشمند دارای چهار مؤلفه «پایداری»، «کارآمدی»، «شهرهای سبز» و «زیرساخت کارآمد» و بعد مدیریت هوشمند نیز دارای مؤلفه «دموکراسی» و «خلاق و نوآور» می‌باشند. لذا براساس نتایج به‌دست آمده از یافته‌های تحقیق پیشنهاد می‌گردد تا تمهیداتی بر اساس دانش و نوآوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی جهت دست‌یابی به توسعه پایدار هوشمند شهری صورت پذیرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Identifying the components of smart sustainable development in the field of urban management

نویسندگان [English]

  • Alireza Fadayi 1
  • Mohammad Bagher Gorji 2
  • Rouh Allah Samiee 3
1 PhD student in Entrepreneurship, Organizational Orientation, Department of Management, Aliabad Katoul Branch, Islamic Azad University, Aliabad Katoul, Iran.
2 Department of Management, Aliabad Katoul Branch, Islamic Azad University, Aliabad Katoul, Iran.
3 Department of Management, Aliabad Katoul Branch, Islamic Azad University, Aliabad Katoul, Iran.
چکیده [English]

Smart sustainable development is considered as a solution to urban development problems that aims to plan to achieve sustainable urban development. Therefore, the purpose of this study is to identify the components and indicators of smart sustainable development in the field of urban management. This research is based on the paradigm of interpretiveism and with inductive approach. The present study is exploratory in nature and in terms of purpose, it is a developmental research that has been done in a mixed way. The method of data collection in this research was through library studies as well as field method. The interviewees were 30 people including academic experts in the fields of management and entrepreneurship, organizational experts and senior managers in the field of urban management in Gorgan Municipality, who were selected by purposive sampling and snowball method. The findings of this study showed four dimensions in the form of 12 components and 46 indicators. The dimension of intelligent economy has four components of "entrepreneurial economy", "competitive economy", "productive economy" and "efficient economy", the dimension of intelligent society has two components of "prudent society" and "smart society", the dimension of intelligent environment has four components of "sustainability", "Efficiency", "green cities" and "efficient infrastructure", and the dimension of intelligent management are also two components of "democracy" and "creative and innovative". Therefore, based on the results obtained from the research findings, it is suggested that measures based on knowledge and communication and information innovations be made to achieve sustainable smart urban development.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sustainable development
  • Smart sustainable development
  • Smart city
  • Urban management

مراجع

  1. ابراهیمی، م. و مریم، م. 1397. توسعه پایدار شهری بر مبنای رشد هوشمند شهری به تحلیل مولفه‌ها، ویژگی‌ها و مزایای شهر هوشمند. مجله شباک، 35: 39-48.
  2. اسماعیل‌زاده، ح.، فنی، ز. و عبدلی، س. ف. 1398. هوشمندسازی، رویکردی در تحقق توسعة پایدار شهری (مطالعة موردی: منطقة 6 تهران). پژوهش­های جغرافیای انسانی، 51 (1): 145-157.
  3. اسماعیل­زاده، م. و روزبه، ح. ۱۳۹۲. هویت و توسعه پایدار محله‌ای در شهر شیراز (مورد: محله فخرآباد). جغرافیا و توسعه، 11 (31): ۱۰۷-۱۲۰.
  4. الوندی، ع. و شمس، م. 1399. تحلیلی ‌بر ‌الزامات ‌و بایسته‌های ‌رشد ‌هوشمند ‌شهری (مطالعه‌ موردی: ‌شهر تویسرکان). آمایش محیط، 13(51): 111-132. ‎
  5. بحرینی، س.ح. 1385. تجدد، فراتجدد و پس از آن در شهرسازی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
  6. حاتمی، اف.، ساسانپور، ف.، زیپارو، آ. و سلیمانی، م. 1399. شهر هوشمند پایدار: مفاهیم، ابعاد و شاخص‌ها. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 21(60): 315-339. ‎
  7. دیوسالار، ا.، علی‌اکبری، ا. و بخشی، ا. 1397. بررسی نقش رشد هوشمند در توسعه پایدار شهرهای ساحلی. مورد مطالعه: شهر بابلسر. ‎آمایش جغرافیایی فضا، 8 (29): 181-200.
  8. روزنامه صبح ایران، 1399. دنیای اقتصاد. https://donya-e-eqtesad.com بخش-استان-ها-30/3713738-شهر-هوشمند-در-گرگان.
  9. رهنما، م.ر.، حسینی، س. م. و محمدی حمیدی، س. 1399. سنجش و ارزیابی شاخص‌های شهر هوشمند در کلانشهر اهواز. جغرافیای انسانی، 52 (2): 611-589.
  10. پورجعفر، م. ر.، خدائی، ز. و پورخیری، ع. 1390. رهیافتی تحلیلی در شناخت مؤلفه‌ها، شاخص‌ها و بارزه‌های توسعه پایدار شهری.مطالعات توسعه اجتماعی ایران. 3(3): 25-36.‎
  11. شیخ‌الاسلامی، ع.، کریمی، ب. و اقبالی، ر. 1388. ارزیابی توسعه پایدار شهری کلان شهر شیراز. فصلنامه جغرافیایی چشم­انداز زاگرس، 1 (2): 31-53.
  12. صابری‌فر، ر. 1399. تعیین و تشخیص عوامل مؤثر در طراحی سازمان هوشمند برای مدیریت شهری (مطالعۀ موردی: شهرداری مشهد). پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، 8(2): 445-467. ‎
  13. عبدلی، س.ف. و مرادی اصل، ا. 1394، نقش شهر الکترونیک در دستیابی به زیرساخت‌های شهر هوشمند. اولین کنفرانس بین‌المللی علوم جغرافیایی، مؤسسة عالی علوم و فناوری خوارزمی شیراز. شیراز.
  14. فارغ­زاده، ن. و جمشیدی، ح.   شهر هوشمند با رویکرد توسعه پایدار. کنفرانس سالانه پژوهش‌های معماری، شهرسازی و مدیریت شهری. شیراز.
  15. مکنون، ا. 1392. شهر هوشمند ضرورت هزاره سوم در تعاملات یکپارچه شهرداری الکترونیک (ارائه مدل مفهومی، اجرایی با تاکید بر شهرهای ایران). فصلنامه جغرافیایی آمایش محیط، 4 (14): 64-39.
  16. نوفل، س.ع. و پریش، آ. ۱۳۹۲. بررسی شاخص‌های توسعه پایدار در شهر هوشمند. همایش ملی معماری، شهرسازی و توسعه پایدار با محوریت از معماری بومی تا شهر پایدار، موسسه آموزش عالی خاوران. مشهد.
  17. Acosity, M. 2017. Provide a Model for Public Participation in Sustainable Development Projects Ground Transportation. Journal Environmental Science and Technology, 13 (49): 68-79.
  18. Alaseyac, S.F. and Moradi Asl, A. 2017. The Role of Electronic City in Achieving the Smart CityInfrastructure, First International Conference of Geographic Sciences, Advanced Institute of Kharazm Science and Technology of Shiraz.
  19. Albino, V., Berardi, U. and Dangelico, R.M. 2015. Smart cities: Definitions, dimensions, performance, and initiatives. Journal of Urban Technology, 22(1): 3-21.
  20. Aldoros, M. 2005. Conterurbanisation and sustainable urban forms, in Cities in Compatition. In: J. Brotchie, M. Batty, E. Blakely, P. Hall and P. Newton (eds). Longman Australia, Melbourne.
  21. Aylar, L. and Yachernta, P. 2018. From Online to Ubiquitous Cities: The Technical Transformation of Virtual Communities. International Conference on E-Democracy, PP. 360-372. Springer Berlin Heidelberg.
  22. Boonstra, C. 2000. Sustainable Housing the Dutch Experience. In Sustainable Housing Principles and Practice, ed, Brian Edwards and David Turrent, London E and FN Spon, pp. 66-71.
  23. Caragliu, A., and Del Bo, C. 2012. Smartness and European urban performance: assessing the local impacts of smart urban attributes. Innovation: The European Journal of Social Science Research, 25(2): 97-113.
  24. Cohendet, P. and Simon, L. 2008. Knowledge intensive firms, communities and creative cities. Community, Economic Creativity, and Organization, 1: 227-254.
  25. Drakakis Smith, D. 1995. Third world cities: Sustainable urban development 1. Urban Studies. 32(4, 5): 659-677. ‏
  26. Harvey, D. 1989. From managerialism to entrepreneurialism: the transformation in urban governance in late capitalism. Geografiska Annaler: Series B, Human Geography, 71(1): 3-17.‏
  27. Hulland, J. 1999. Use of partial least squares (PLS) in strategic management research: A review of four recent studies. Strategic Management Journal, 20(2): 195-204.
  28. Haughton, G. and Hunter, C. 2005. Sustainable Cities. Routledge: London.
  29. Lombardi, P, Giordano, S., Farouh, H. and Yousef, W. 2012. Modelling the smart city performance. Innovation: The European Journal of Social Science Research, 25(2): 137-149.
  30. Mehrara, M. and Rezaei, A. 2015. Knowledge Economy Index (KEI) in Iran and Comparison with other Countries of Region: The Vision 1404 Document, International Journal of Applied Economic Studies, 3(2): 1-7.
  31. Nam, T. and Pardo, T.A. 2014. The changing face of a city government: A case study of Philly311. Government Information Quarterly, 31: 81-89. ‏
  32. Praharaj, S., Han, J.H. and Hawken, S. 2018. Urban innovation through policy integration: Critical perspectives from 100 smart cities mission in India. City, Culture and Society, 12: 35-43.
  33. Scout, A.J. 2005. City, Rivers of the world, Translation, Pantea Lotfe Kazemy. Publication of Processing and Urban Planning: Tehran.
  34. Turcu, C. 2013. Re-thinking sustainability indicators: local perspectives of urban sustainability. Journal of Environmental Planning and Management, 56(5): 695-719.
  35. United Nations. 2019. World Population Prospects 2019. Department of Economic and Social Affairs Population Division, New York, 2019.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار