بررسی شاخص‌های پایداری در فعالیت‌های کارآفرینانه کشاورزی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد مدیریت کارآفرینی دانشکاه رازی کرمانشاه

2 عضو هیات علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی

3 عضو هیات علمی گروه مدیریت و کارآفرینی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی

4 کارشناس ارشد زراعت و اصلاح نباتات پارک و علم و فناوری کرمانشاه

چکیده

هدف از راه‌اندازی یک فعالیت‌ کارآفرینانه پایدار این است که، رفاه انسانی، محیط زیست و درآمد افراد را بهبود ببخشد. این نوع از کسب و کارها، ریسک‌های اکولوژیکی و هم‌چنین فشارهای زیست‌ محیطی که ممکن است مانع ایجاد فرصت‌های جدید شوند را در نظر می‌گیرد. بر این مبنا در این تحقیق پس از بررسی ادبیات پایداری و کارآفرینی پایدار، به ارئه شاخص‌های پایداری در فعالیت کارآفرینانه استان کرمانشاه پرداخته شد. بر مبنای یافته‌های بخش پیمایشی تحقیق، که با رویکرد کیفی و با بهره‌گیری از نظرات 27 کارآفرین و 10 نفر از اساتید و کارشناسان انجام شد و شاخص‌های پایداری در بعد زیست محیطی 13 شاخص، 11 شاخص اجتماعی و 10 شاخص اقتصادی به دست آمد. از نظر کارآفرینان و کارشناسان، برای پایداری یک فعالیت‌ کارآفرینانه کشاورزی طراحی این شاخص‌ها بسیار مهم می‌باشد. در مرحله بعد این شاخص‌ها مورد اولویت‌بندی قرار گرفتند. اولویت‌بندی شاخص‌ها نشان داد که در بعد زیست‌محیطی؛ شاخص میزان استفاده از سموم و کود شیمیایی در فعالیت‌های کارآفرینانه کشاورزی، در بعد اجتماعی؛ میزان ارتباط کارآفرینان با مراکز مشاوره و کارشناسان حوزه کشاورزی و در بعد اقتصادی؛ شاخص میزان ریسک محصول تولید شده توسط فعالیت‌های کارافرینانه، از جمله شاخص‌هایی بودند که نسبت به سایر شاخص‌ها امتیاز بالاتری را به دست‌ آوردند و در نتیجه به عنوان مهم‌ترین شاخص شناخته شدند.

کلیدواژه‌ها


1. بل، س.، مورس، ا. 1386 . سنجش پایداری، ترجمه: ناصر شاهنوشی، سیاوش دهقانیان، یدالله
آذرین فر. نشر دانشگاهی، فردوسی مشهد.
2. بدری، ع.، رکن الدین افتخاری، ع. 1382 . ارزیابی پایداری مفهوم و روش. فصلنامه تحقیقات
.9 -34 :(69) جغرافیایی، 18
3. روستا، ک.، آبادخواه، م.، و بخشی، م. 1390 . ارزیابی اقتصادی واحدهای تولیدی خیار
.9 -18 :(7) گلخانه ای در شهرستان بیرجند. مجله علوم وفنون کشت گلخانه ای، 2
4. زاهدی، ش.، نجفی، غ. 1384 . مسائل پایداری کشاورزی در ایران. مجله جامعه شناسی ایران،
.106 -73 :2
5. عنابستانی، ع.، شایان، ح.، شمس الدینی، ر.، زراعی، ا.، و تقیلو، ع. 1392 . ارزیابی پایداری
.61 -39 :(50) اقتصادی در مناطق روستایی. فصلنامه علمی و پژوهشی جغرافیای انسانی، 6
6. مارکاندینا، آ. 1381 . سیاست هایی برای توسعه پایدار، ترجمه: حمیدرضا شریفزاده، مرکز
تحقیقات و بررسی مسائل روستایی، تهران.
7. محمدزاده، ج.، صدیقی، ح. 1381 . بررسی پیوندهای حرفه ای بین محققان و کارشناسان ترویج در
.144–127 :(40) نظام دانش و اطلاعات کشاورزی. مجله اقتصاد کشاورزی و توسعه، 2
8. یداللهی فارسی. ج.، گلابی، ا.، و مهرابی. ر. 1388 . فرصت ها و ایده های کارآفرینی؛ تحلیل و
ارزیابی محیطی. نشر سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی.
9. عبدالله زاده، غ.، شریف زاده، م. 1393 . تلفیق پایداری در فرآیند کارآفرینی: تبیین مفهوم، ضورت و
.39 -63 :(3) ملزومات کارآفرینی پایدارگرا و کسب و کار سبز. نشریه کارآفرینی در کشاورزی، 1
10 . مرکز پارک علم و فناوری. 1393 . گزارشات سالیانه پارک علم و فناوری.
11. Assefa, G., Frostell, B. 2007. Social Sustainability and Social acceptance in
technology assessment: A Case Study of energy technologies. Journal of
Technology in Society. 29: 63-78.
12. Bos. A. 2002. Sustainable Entrepreneurship in a Changing Europe: Pedagogy of
Ethics for Corporate Organizations in Transformation’, in: G.F. Simons, D. Min
et al. (eds.) EuroDiversity: A Business Guide to Managing Differences, Oxford:
UK and Woburn, USA: Butterworth-Heinemann.
13. Dean, T.J., and McMullen, J.S. 2007. Toward a theory of sustainable
entrepreneurship: Reducing environmental degradation through entrepreneurial
action. Journal of Business Venturing, 22: 50–76.
14. Hockerts, K., and Wüstenhagen, R. 2010. Greening Goliaths Versus Emerging
Davids: Theorizing about The Role of Incumbents and New in Sustainable
Energy and Environment, Melaka, Malaysia.
15. Inskeep, E. 1991. Tourism Planning: An Integrated and Sustainable
Development Approach, New York: Van No strand Reinhold.
16. Janssen, M. 2001. Sustainable Entrepreneurship - Theory, Practice, Instruments.
Amsterdam: Business Contact.
17. Loon Koe, W., Omar, R., Abdul Majid, I. 2013. Factores Associated With
Propensity for Sustainable Entreprenurship. Procedia Social and Behavioral
Sciences, 130: 65 -74.
18. Matondi, P.B. 2013. Scope for Empowering Women through Entrepreneurial
Development in the Fresh Fruit and Vegetable (FFV) Sector in Zimbabwe,
Investment Climate and Business Environment Research Fund (ICBE-RF),
Dakar, January.
19. McNeill, D. 2000: The concept of sustainable development, in: Lee, K.,
Holland, A., McNeill, D. (Eds.): Global sustainable development in the 21st
century. Edinburgh: Edinburgh University Press, 10-29.
20. Omar, R., and Samuel, R. 2011. Environmental Management amongst
Manufacturing Firms in Malaysia. Rd International Symposium and Exhibition.
21. Opricovic, S., and Tzeng, H. 2004. Decision Aiding Compromise solution by
MCDM methods: A comparative analysis of VIKOR and TOPSIS. European
Journal of Operational Research 156: 445-455.
22. Parrish, B.D. 2010. Sustainability-Driven Entrepreneurship: Principles of
Organization Design. Journal of Business Venturing, 25(5): 510-52.
23. Pastakia, A. 1998. Grassroots entrepreneurs: Change agents for a sustainable
society. Journal of Organizational Change Management, 11: 157–173.
24. Poza, E., and Daugherty, M. 2013. Family Business, 2th edition, South
Western/ Cengage, Mason, Ohio.
25. Rolling, N. 2004. Thematic paper 2: Communication for development in
research, extension and education. Rome: FAO.
26. Schaltegger, S., and Wagner, M. 2011. Sustainable entrepreneurship and
sustainability innovation: categories and interactions. Business Strategy and the
Environment, 20: 222- 237.
27. Sors, J.C. 2001. Measuring Progress towards Sustainable development in
Venice: A Comparative Assessment of Methods and Approaches. Foundation
Enid Enrich Mattie. Italy.
28. Springett, D. 2003. Business conceptions of sustainable development: a
perspective from critical theory. Business Strategy and the Environment, 12(2):
71-86.